ماهیت کار مدیران در ایران در مقایسه با سایر کشورها

مقاله حاضر برخی از دستاوردهای پژوهشی را که به بررسی در مورد ماهیت کار مدیران ایرانی پرداخته است، ارائه می دهد. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش بر گرفته از روشی است که هنری مینتزبرگ در تحقیق خود در مورد مدیران آمریکایی انجام داد. در این روش مدیران مورد بررسی از طریق مشاهده سایه به سایه مطالعه شدند. نتایج تحقیق به منظور دستیابی به الگوی کاری مدیران ایرانی با متوسط کار روزانه 8 ساعت و 6 دقیقه شامل فعالیتهایی به این شرح است: کار روی میز (13%)، تلفن (12%)، جلسه های برنامه ریزی شده (43%)، جلسه های برنامه ریزی نشده (17%)، گشت یا تور (3%)، ناهارهای اداری (5%)، سفرهای اداری (4%) و تأخیرها (4%). جالب است که اختصاص وقت مدیران به تأخیرها در میان فعالیتهای مدیران آمریکایی مشاهده نشده است، ولی پژوهش مشابه در هند وضعیت مشابهی در مورد مدیران هندی نشان می دهد. نتیجه تحقیق در مورد محتوای کار مدیران به ارائه مدل دوازده نقش برای مدیران ایرانی منتهی شد. این دوازده نقش عبارتند از: مدیریت بر خود، مدیریت کارکنان یا رهبری، توسعه دهنده سیستم، محافظت کننده سیستم، کارآفرینی، مدیریت منابع، گیرنده اطلاعات، توزیع کننده اطلاعات، شبکه سازی، سخنگو، نقش تشریفاتی و بالاخره نقش اجتماعی. نکته قابل توجه اینکه در میان اموری که مدیران ایرانی به آنها می پردازند، سهم دو وظیفه آموزش کارکنان و ایفای نقش اجتماعی ایشان بسیار چشمگیر و متمایز از وظایف مدیران در کشور توسعه یافته ای مانند آمریکاست. از آنجا که بسیاری از حقایق در سایه مقایسه ها روشنتر و ملموستر می شوند، در این مقاله نتایج برخی از مقایسه های میان کشوری از مطالعه مدیران در ایران و تحقیقات مشابه در سایر کشورها آمده است. این کشورها عبارتند از: آمریکا، ژاپن، کره، هنگ کنگ، سنگاپور، چین و هند. در پایان به برخی از خصوصیات فرهنگی و ملی ایران نظیر: سطح پایینتر توسعه یافتگی اقتصادی و آموزشی، فرهنگ جمع گرا ، فرهنگ مدیریت پدرانه و تمایل به ارتباطهای شفاهی که وجود این تفاوتهای میان ملی را تبیین می کنند، اشاره شده است.